16-کارگر

تصمیم گرفتم که از فعالیت مجازیم کم کنم و البته اینکار رو هم مدتیه که انجام دادم ولی هنوزم یه وابستگی خیلی زیادیبه محیط مجازی دارم ولی خیلی کمتر از قبل شده.

وقتی از ونه میری بیرون و با ادمایی که توی این کشورد ارن زندگی می کنی خیلی چیزا دستت میاد.با همه نو ادمی حرف می زنی همه نوع ادمی رو می بینی با هر شغل از هر شهری با هر زبونی با هر سطح اجتماعی و غیره.

اما محیط مجازی ما مشکل داره مخصوصا شبکه های اجتماعی شبکه های اجتماعی نمی تونن تصویر درستی از جامعه ایران به مردم بدن مخصوصا این که اکثرشون برای کاربران ایران در حالت عادی  بسته هست(منظورم رو که می فهمید)و البته اکثرا از قشر متوسط به بالا که البته درصد افراد خیلی پولدار شبکه های اجتماعی ما خیلی بیشتر از درصد این افراد در جامعه هست.

همه این ها رو گفتم که بگم با نزدیک تر شدن به جامعه ایران خیلی خوش حالم چون به واقعیت جایی که هستم بیشتر پی می برم.توی این گفت و شنودها و رفت و امد ها دیدم شاید درصد افراد ناراضی به اون حدی که در اینترنت شاهدش هستیم نباشه ولی بازم اکثریت فاحش ناراضی هستن ولی کلا توی جامعه افراد خیلی خیلی زیادی هم جدا از موافق یا مخالف بودنشون کاملا بی توجه هستن که من اصولا با چنین افرادی نمی تونم کنار بیام برای همین سعی می کنم ازشون دور شم.

داشتم از ایستگاه اتوبوس رد می شدم که یه جمله ای نظرم رو جلب کرد و نوشته بود"این پول کارگران است"و ادامه هم داشت که درست یادم نیست شخص این جمله رو در واکنش به گذاشتن تعداد زیادی عکس در ایستگاه های اتوبوس انجام داده بود که حتی جنبه تبلیغی هم نداشتن و واقعا نمی دونم این همه پول برای موضوع های بدون اثر در جامعه به چه دلیل خرج می شه.

پی نوشت:توی اتوبوس پره از ادمای مختلف از جامعه پیشنهاد می کنم هر چند وقت یه بار سوار وسایل حل نقل عمومی بشید.